Η χαρμολύπη και ο εμποράκος…

Καμία αυτοκρατορία δε χτίστηκε στο άψε σβήσε. Κανένας «βασιλιάς» δεν έκατσε στο θρόνο του πριν τη μάχη. Και καμία μάχη δεν κερδήθηκε αναίμακτα. Από τον περασμένο Απρίλιο και το μεγαλειώδες «μπαμ» του κόσμου του Τριφυλλιού μέχρι και το τρίτο γκολ της Ανόρθωσης με σκόρερ έναν ταζ μαχάλ ,ή κάπως έτσι, δεν πέρασε πολύς καιρός. Αντίθετα πέρασε ελάχιστος. Τόσο ελάχιστος που αυτά που γίνανε για να χωρέσουν στο μυαλό μας χρειάστηκε προσπάθεια, καλή πίστη και πολλά «delete» από το νου.

Καταφέραμε να ξεπεράσουμε πολλά από τα κακά σημάδια του παρελθόντος. Όχι όμως και όλα. Δείξαμε ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού όταν θέλει μπορεί να αλλάξει και κυβερνήσεις. Δείξαμε εμπιστοσύνη στη νέα προσπάθεια που γίνεται, κάνοντας ρεκόρ στις πωλήσεις των εισιτηρίων διαρκείας. Ο οργανωμένος κόσμος με ανακοινώσεις και άρθρα δήλωσε πρόθυμος να στηρίξει μέχρις εσχάτων το πολυμετοχικό σχήμα και να προασπίσει τα συμφέροντα του Συλλόγου στο μερίδιο που του αναλογεί. Ο λαός του Παναθηναϊκού έδωσε βροντερό παρόν στα πρώτα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας (Ιούλιος: Σαρλερουά, Δυναμό Τιφλίδας, Αύγουστος: Σπάρτα Πράγας, Σεπτέμβριος: Πανθρακικός, Ίντερ) με μέσον όρο εισιτηρίων άνω των 45.000 στο διάστημα Ιούλιος – Σεπτέμβριος.

Είδαμε μία διοίκηση με προθέσεις και θέσεις. Προθέσεις για να ενώσει τον κόσμο του ΠΑΟ μας και θέσεις για το χτίσιμο μίας δυνατής ομάδας. Ο άνθρωπος που διαχειρίστηκε το μεταγραφικό σχεδιασμό είναι ο Κ. Αντωνίου. Τα θετικά των κινήσεων θα τα κρίνουμε μέσα στη χρονιά και όχι μετά από 4 επίσημα ματς. Στα αρνητικά όμως χρεώνεται την μη απόκτηση ικανών αμυντικών παικτών για την ενίσχυση της άμυνάς μας, η οποία αποτελούσε πάντοτε τη συνταγή και το μεγάλο όπλο στη φαρέτρα μας για τη Νίκη. Η συμφωνία με τον τεχνικό Χενκ Τεν Κάτε μόνο ως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί αρχικά. Πρόκειται για προπονητή που έχει εργαστεί είτε ως «πρώτος» είτε ως δεύτερος coach σε ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Μπαρτσελόνα και η Τσέλσι. Σε ομάδες δηλαδή που είναι καταδικασμένες να πρωταγωνιστούν. Όπως και ο Παναθηναϊκός μας. Μακάρι να μπορέσει να επιτύχει και σε ένα διάστημα 1-2 χρόνων να μπορέσει να παρουσιάσει μία ομάδα κυρίαρχο σε Ελλάδα και ανταγωνιστική σε Ευρώπη.

Η σεζόν διοικητικά ξεκίνησε με το ατόπημα να μην πάρουμε εισιτήρια για το πρώτο ματς της χρονιάς με την άεκ στο ΟΑΚΑ ως φιλοξενούμενοι. Το λάθος διορθώνεται άμεσα, η παε ζητά και παίρνει 1000 εισιτήρια για το Κλεάνθης Βικελίδης όπου κόσμος και παίχτες πανηγυρίζουν τη νίκη επί του άρη. Ζήτησε εισιτήρια και για τη Τούμπα όπου σε 20 μέρες η ομάδα δίνει έναν δύσκολο αγώνα. Μακάρι να τα πάρει και ο κόσμος του Τριφυλλιού να στηρίξει τους παίχτες μας σε μία αφιλόξενη έδρα. Στα «εξωαγωνιστικά» η ανάθεση της προεδρίας από το πολυμετοχικό σχήμα στον Ν. Πατέρα, της αντιπροεδρίας στον Α. Αντωνιάδη και της τεχνικής διεύθυνσης στον Κ. Αντωνίου θα κριθεί –από εμάς τουλάχιστον- με βάση το αποτέλεσμα.

Αγωνιστικά τώρα, η ομάδα μέχρι στιγμής έχει δώσει 9 επίσημα παιχνίδια και μετρά 5 νίκες, 1 ισοπαλία και 3 ήττες. Η αστάθεια είναι αυτή που μας χαρακτηρίζει εάν πάρουμε ως δεδομένο πως οι αριθμοί λένε την αλήθεια, καθώς μετράμε σε 9 ματς 5 νίκες και 4 αρνητικά αποτελέσματα.

Διοικητικά, αγωνιστικά αλλά και «οπαδικά» η χαρμολύπη έως τώρα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Η εναλλαγή δηλαδή των συναισθημάτων της χαράς και της λύπης. Της νίκης και της ήττας. Του καλού αγωνιστικού προσώπου και του κακού ως τραγικού. Των διοικητικών επιτυχιών και των σφαλμάτων. Το κατά πόσο είμαστε σε θέση να αντέξουμε ακόμα μία χρονιά με σκαμπανεβάσματα και πιθανές απώλειες τίτλων δε το ξέρω. Το κατά πόσο όμως είμαστε πρόθυμοι να στηρίξουμε και να προστατέψουμε την ομάδα (εφόσον η ανεπάρκεια παρουσίας στο παρασκήνιο είναι ένα ακόμα από τα αρνητικά της διοίκησης) θα το δούμε στην πορεία και σύντομα. Πιστεύω ότι ο κόσμος μας έχει κρίση και λογική η οποία θα υπερτερήσει της πικρίας που ξυπνά μέσα μας κακές αναμνήσεις του παρελθόντος σε κάθε στραβοπάτημα ομάδας και διοίκησης.

Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τον «εμποράκο», τον κάθε εμποράκο. Που σαν άλλος μαυραγορίτης περιμένει στη γωνία για να πουλήσει μιζέρια, θλίψη και οργή, να ανακαλύψει προβλήματα και να δημιουργήσει κόντρες και διαμάχες, να σπείρει τη διχόνοια. Αυτός ο εμποράκος, ο κάθε εμποράκος, γνωρίζετε όλοι πολύ καλά τι χρειάζεται. Πάτημα στο έδαφος σαν σκουλήκι. Να ακουστεί ο θόρυβος από τον «θάνατό» του. Να ακουστεί ο θόρυβος από τον «θάνατο» κάθε τι που προσβάλει τη νοημοσύνη μας, παίζει με τα αισθήματα μας, και μειώνει την ομάδα που αγαπάμε. Και όταν λέω «θάνατος» εννοώ, την απόλυτη απαξίωση και μόνον. Τίποτε άλλο. Το φτύσιμο στα μούτρα του κουτόχορτου που θα προσπαθήσουν να μας σερβίρουν. Από τις φυλλάδες τους, από τα ραδιόφωνά τους και τα κανάλια τους.

Και μιας και έπιασα τα ΜΜΕ ας κάνω και μία προσωπική παρότρυνση. Αν μου επιτρέπετε. Εμείς οι Παναθηναϊκοί έχουμε ένα επίπεδο νοητικό και πνευματικό ανώτερο από τους άλλους οπαδούς. Όποιος δεν πιστεύει κάτι τέτοιο, κακώς διάβασε το κείμενο αυτό μέχρι τώρα. Τον καιρό του έχασε. Όμως ρε παιδιά ξέρετε κάτι; Προσπαθήστε για λίγο καιρό , όποια ποικιλία κι αν σας διακρίνει ως προς την πηγή ενημέρωσης σας, να ενημερωθείτε από τα εξής : τις εφημερίδες «Πράσινη» και «Πράσινος Τύπος», τα περιοδικά των madboys13 και του Ε.Φ.Σ. Θύρας 13 καθώς και το webzine / site των Green Web Fans. Προσπαθήστε δηλαδή για κάποιο διάστημα να έχετε Παναθηναϊκή και ΜΟΝΟΝ ενημέρωση. Από φορείς και ανθρώπους που στα δικά μας μάτια τουλάχιστον, έχουν δώσει έναν τίμιο, χρόνιο και δυνατό αγώνα για τον ΠΑΟ μας…

ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ, ΟΛΟΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ.